24 marca br. przypada 110. rocznica śmierci Juliusza Verne’a – francuskiego pisarza, dramaturga i działacza społecznego.
Juliusz Verne – ur. 1828 w Nantes, zm. 1905 w Amiens. Ukończył prawo, nie rozpoczął jednak kariery prawniczej, lecz podjął pracę jako sekretarz teatru i agent giełdowy, dokształcając się jednocześnie w naukach przyrodniczych. Zafascynowany ich rozwojem oraz postępem technicznym, pod wpływem przyjaciela – pisarza i podróżnika F. Tournachona, który wzbił się w powietrze skonstruowanym przez siebie balonem – napisał powieść Pięć tygodni w balonie (1863). Utworem tym zapoczątkował liczący ponad 50 tomów cykl powieści podróżniczych i powieści fantastycznonaukowych. Publikował co najmniej 2 powieści rocznie, m.in. Wyprawa do wnętrza ziemi (1864), 500 milionów hinduskiej władczyni (1879), Gwiazda Południa (1884), Dwa lata wakacji (1888). W Polsce utwory pisarza szybko zyskały popularność i stale cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem młodych czytelników. Do najbardziej poczytnych należą: trylogia morska: cz.1 Dzieci kapitana Granta (1868), cz.2 20 000 mil podmorskiej żeglugi (t. 1 – 2, 1869 – 70), cz.3 Tajemnica wyspa (1874); także W 80 dni dookoła świata (1873), w której bohater, ang. dżentelmen, zakłada się, że korzystając z nowoczesnych środków komunikacji, zdoła objechać świat w 80 dni. Powieści autora zaludniają postacie uczonych, podróżników, odkrywców, astronautów, wojskowych, myśliwych. Obok nich , jako pierwszoplanowi bohaterowie, występują również dzieci. Pisząc o różnych gałęziach nauki i techniki, Verne wybiegał daleko w przyszłość swoimi pomysłami wynalazków, zaskakiwał bogactwem wyobraźni.
(źródło: Słownik literatury dziecięcej i młodzieżowej)
