17 kwietnia przypada 220. rocznica urodzin Stanisława Jachowicza – poety, pedagoga, działacza filantropijnego. Stanisław Jachowicz urodził się w 1796 r. w Dzikowie pod Tarnobrzegiem. Studiował na wydziale filozoficznym uniwersytetu we Lwowie. W 1818 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował m.in. jako nauczyciel i pedagog. W 1830 wydawał Dziennik dla Dzieci, od 1832 działał w Towarzystwie Dobroczynności, interesując się zwłaszcza wychowaniem sierot. Pisarstwo dla dzieci traktował wyłącznie jako narzędzie wychowawcze. Specjalnością Jachowicza stała się oparta na wzorach oświeceniowych wierszowana bajka i powiastka, do których tematy czerpał początkowo z utworów pisarzy niemieckich, a następnie z własnych obserwacji i doświadczeń pedagogicznych. Pierwszy zbiór Bajek i powieści wydał w 1824 r., natomiast najobszerniejszą, 4-tomową edycję Powiastek i bajek w 1842 – 47. Jachowicz okazał się tu mistrzem poetyckiej zwięzłości i obrazowości. W świadomości pokoleń przetrwały takie utwory jak Chory kotek, Andzia, Tadeuszek i Staś, często bez wiedzy o ich autorstwie. Autor zmarł w 1857 r. w Warszawie.

Skip to content